5 dec t/m 10 dec

Op maandag start weer een nieuwe  groep kinderen, nieuwe dynamiek. Voor ze beginnen heb ik om 6 uur afgesproken om te gaan paardrijden. Het is zo vroeg toch al klam warm. Omdat ik een beginner ben lopen we niet ver van hun stal een minuut of 20 rond waarna het onweer, wat al dreigde, lijkt los te barsten. Het begint in ieder geval te regenen.

Het is mij ook al bij de eerste groep opgevallen dat ze de eerste dag een beetje verlegen zijn, meestal dag 2 komen ze uit hun schulp. Echt constateren lukt me niet deze week want ik ga op homestay. Dit betekent dat ik in het dorp hier vlakbij de middag, nacht en de volgende ochtend bij locals (in de Oaks) door ga brengen om te ervaren hoe zij leven. De kansarme kinderen van Daktari komen vooral uit dit dorp.

We worden ’s middags op de markt van Oaks village ontvangen door Makosha. Ze heeft daar een klein stalletje met voornamelijk fruit. Het is van wat golfplaten en stalen platen gemaakt maar ze kan het afsluiten. Haar kleinkinderen zijn er, Brenna (5) en Bruno(3), 

 

vooral Bruno is al een echte dondersteen maar tegelijkertijd ook schattig.

We lopen vanaf de marktplaats naar het huis van Makosha. Daar worden 2 stoelen bijgetrokken bij het houtvuur waarop gekookt gaat worden maar al snel wordt het Patricia en mij te gortig door de rook en verkassen naar buiten om door de deuropening mee te kijken met Makosha.

Ondertussen begint Brenna met 1 vlechtje in mijn haar en tenslotte wordt mijn hele haar gedaan. Het resultaat is op de foto’s te zien,

En dan wordt het tijd om pap te maken. Dit een soort maisbrood wat met een garde geroerd moet worden en Patricia en ik moeten aan de bak. Maar heel lang houden we het niet vol, het is nl heel erg warm boven het vuur en de rook prikt in onze ogen. We zijn flut papkokers en Makosha helpt ons uit de brand.

En dan gaan we eten. Handen worden gewassen alvorens we toeslaan. Het eten is heerlijk!

En dan naar bed om 9.00 maar eerst moeten alle vlechtjes uit mijn haren worden gehaald en er zitten nogal wat knopen in, maar dat krijg je gratis van een 5 jarige. Het duurt zeker een half uur eer alles uit mijn haar is. En nu slapen. Maar het duurt even eer ik in slaap val en dan de wekker om 4 uur…. Poehee dat valt niet mee. Om 4.45 zitten we op een bankje bij de markt.

De stadsbussen zijn overvol en mensen hangen soms uit het raam om toch nog wat fruit of gefrituurde vis te kopen van Makosha. Als het wat rustiger is worden ons broodjes en banaantjes toegestopt om het uit te houden tot het ontbijt.

Maar het is een lange zit en voor ons is er weinig te doen dus ik heb deze morgen mijn reis naar Namibie geregeld via mijn telefoon.

Om 11 uur ontbijten we bij M thuis en daarna een wandeling in de brandende zon, het hele dorp wordt bekeken. Na nog een mango te hebben gegeten (vers geplukt in de tuin) lopen we terug naar de markt waar we weer opgepikt worden om terug te gaan naar Daktari.

Donderdag 8 december

Jeej  ik ben jarig maar zo alleen wakker worden voelt toch wat eenzaam.Bij het ontbijt wordt ik door iedereen gefeliciteerd en de gewone gang van zaken begint weer,

Meredith heeft een taart voor mij gemaakt

(chocolate/peanutbutter) en die eten we ’s avonds na het eten, hij is prachtig met bloemen en kaarsjes versierd  en wordt onder het gezang van happy birthday naar me toegebracht. Ben er ontroerd door.

Dan nog wat dansen en dan naar bed. Helaas krijg ik voordat ik ga slapen een telefoontje met slecht nieuws, mijn lieve zwager is plots overleden. Compleet verdrietig schiet ik in de regel modus, terugvluchten boeken etc.

Deze nacht  hoorde ik een rare brul toen ik in mijn cabin lag. Voor de zekerheid mijn deur maar gesloten ipv de hordeur. De volgende morgen is er een luipaardspoor gevonden. Bastiën liet me het geluid van een luipaard horen ( met zijn telefoon) de volgende morgen en het leek er ver dacht veel op 🤔 Dit in combinatie met dat we tijdens de bushwalk een slang hebben gezien die veel leek op de black mamba ( de black mamba is te herkennen aan de zwarte binnenkant  an zijn bek, deze heeft zijn bek gehouden voor ons wel zo fijn maar we weten het dus niet zeker) maakt het verblijf in Daktari toch extra spannend.

De volgende morgen vertrek ik naar huis waar ik 10 dec in de ochtend opgevangen wordt door Tim.

Een verdrietige periode volgt maar ik besluit toch terug te gaan naar ZA/Namibië om mijn geboekte vakanties voor te zetten, Nic zou niet anders gewild hebben. Carpe diem.